İktidarın meclise sunduğu ‘’Elektrik Piyasası Kanunu ile Bazı Kanunlarda ve 375 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifinin’’ 11. Maddesinde;

Bulunduğu hizmet kolunda yüzde ikisinden daha fazlasını üye kaydetmiş kamu görevlileri sendikaları üyelerine toplu sözleşme ile belirlenecek tutarda toplu sözleşme ikramiyesi ödenmesi ön görülüyor.  Hizmet kolunda çalışan kamu görevlilerinin yüzde ikisinden daha az üye kaydetmiş kamu görevlileri sendika üyelerine toplu sözleşme desteği verilmesi ifade ediliyor.

Bu düzenlemenin bir benzeri geçtiğimiz temmuz ayında imzalanan, 2022-2023 yıllarını kapsayacak olan 6. Dönem toplu sözleşme metninde ‘’ yüzde 1’’ baraj şartı olarak yer almış, sendikaların açtığı dava neticesinde

Danıştay; “toplu sözleşme ikramiyesinden yararlanmada, hizmet kollarına ilişkin olarak üye olunan sendikalar açısından, “toplam kamu görevlisi sayısının en az %1’inden fazla sendika üyesi kaydeden sendikalar’’ şeklinde kriter getirilmesi suretiyle sendikalar arasında ayrıma yol açılması, açıkça sendikal özgürlüğe bir müdahale oluşturarak sendikaların kuruluş amaçlarının gerçekleştirilmesini önleyici şekilde üye kaybına sebebiyet verecek nitelik taşıdığı gibi, aynı hizmet kolunda çalışıp aynı işi yapan sendika üyesi kamu görevlileri arasında, sadece farklı sendikalara üye olmaları nedeniyle eşitsizlik yaratması itibarıyla çalışma barışını da olumsuz yönde etkileyeceğinden, dava konusu düzenlemede mevzuata ve hukuka uygunluk bulunmamaktadır.” Gerekçesi ile düzenlemenin yürütmesini durdurmuştur.

Söz konusu hukuka aykırı düzenleme bu defa yüzde 2 barajı ile tekrar getirilmek istenmektedir.

Getirilen düzenleme de sendikalar ve üyeleri arasında ayrım yapmakta, yüzde 2 örgütlenme şartı ve bu şartı sağlamayanlar olarak sendikaları ikiye ayırmaktadır.

Düzenleme ile örgütlü olduğu hizmet kolunda yüzde 2 baraj şartını taşımayan sendikaların üyeleri ile yüzde 2 örgütlenme şartını yerini getiren sendikaların üyelerine farklı ödemeler verileceği belirtiliyor. Üyeler ve sendikalar arasında açıkça ücret ayrımı yapılıyor.

Getirilmek istenilen düzenlemenin gerekçesi ise; ‘’Sendikal algının güçlendirilmesi ve sendika üyeliğinin desteklenmesi’’ amacıyla’’ yapıldığı ifade ediliyor.

Ayrıca düzenlemenin bir diğer gerekçesi olarak ‘’Uluslararası, Anayasal ve yasal düzenlemeler çerçevesinde temel hak ve özgürlükler kapsamında güvence altına alınmış örgütlenme ve toplu pazarlık hakkının temin edilmesini sağlamak’’ olduğu ifade ediliyor.

Öncelikle getirilmek istenen bu düzenleme sendikal algıyı güçlendirmek bir yana bu algıyı ortadan kaldırır, sendikalar arasında ayrıma yol açar ve bağımsız sendikaları ve sendikal anlayışın varlığını sona erdirir. Ayrıca düzenleme tek tip sendikacılığın önünü açtığı gibi muhalif sendikalarında zayıflamasına hatta zamanla kapanmasına neden olur.

Düzenleme; anayasal ve uluslararası sözleşmeler ile güvence altına alınmış örgütlenme ve toplu pazarlık hakkını da tamamen ortadan kaldırır.

Türkiye’nin imzalamış olduğu ILO 87. ve 98 sayılı sözleşmeler sendika seçme ve örgütlenme özgürlüğünü açıkça savunurken, bu düzenleme ile açıkça sendika seçme ve örgütlenme özgürlüğü hakkını ortadan kaldırılmaktadır.

Söz konusu düzenleme ülkemizdeki demokratik yaşamın ayrılmaz bir parçası olan, sendikaların örgütlenme özgürlüğünü engelleyecek sendikalar arasında yasa eli ile eşitsizlik yaratacak ve alternatif sendikalara üye olan kamu görevlilerini tekel sendikalara mahkûm edecektir.

Düzenlemenin yasalaşması durumunda iktidara yakın sendikaların ve sendikal anlayışın dışında hiçbir sendikanın varlığı kabul edilmeyecektir.